Liturgia Wigilii Paschalnej rozpoczyna się po zmierzchu przed świątynią. Do rozpalonego ogniska podchodzą kapłani i służba liturgiczna. Tu następuje poświęcenie ognia.
Ogień, który ogrzewa, oświeca, a zarazem oczyszcza i spala to, co niepotrzebne, jest znakiem Chrystusa – Światłości rozpraszającej wszelki mrok.
Od tego ognia zapalony jest paschał – duża świeca ozdobiona krzyżem i greckimi literami Alfa i Omega – oznaczającymi początek i koniec. To liturgiczny symbol Chrystusa Zmartwychwstałego. Na ramionach krzyża pięć woskowych gałek, przypominających o pięciu ranach Jezusa. Krzyż Chrystusa jest klamrą spinającą niebo i ziemię, spinającą także dzieje ludzkości od początku aż po ich kres. W krzyżu Chrystusa wszystko odnajduje swój sens.
Z zapalonym paschałem procesja wchodzi do nieoświetlonego kościoła. Chrystus jest tym, który swoim zmartwychwstaniem rozprasza ciemności grzechu i śmierci. Wszyscy zapalają od Paschału swoje świece. Symbolikę światła wyjaśnia śpiewane orędzie wielkanocne – Exultet: „Weselcie się już zastępy aniołów w niebie, Raduj się, Ziemio opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla Wieków; poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa!”
Po ogłoszeniu Wielkanocy zaczyna się czuwanie, wypełnione czytaniem fragmentów Pisma św., przeplatane psalmami i modlitwami. Liturgia Słowa jest wyjątkowo rozbudowana. Wspominamy więc najpierw stworzenie świata i człowieka, jego dramat odejścia od Boga. Widzimy także jak Bóg na różne sposoby pragnie dotrzeć do zagubionego człowieka, jak bardzo pragnie wyzwolić go, być dla niego oparciem, nadzieją. Dobitnie o tym świadczą dzieje narodu wybranego. Za pośrednictwem Mojżesza czyni wiele znaków i cudów, wśród których najbardziej spektakularnym stało się przejście suchą nogą przez Morze Czerwone. To cudowne przejście legło u podstaw największego święta żydowskiego – Paschy, obchodzonego dla uczczenia wielkich dzieł Boga.
W to święto Paschy Bóg jeszcze raz, tym razem o wiele mocniej, wkracza w dzieje całej ludzkości. Dokonuje nowego przejścia, nowej Paschy, przejścia ze śmierci do życia.
Ważną częścią Liturgii Wigilii Paschalnej jest liturgia chrzcielna. Dawniej większość chrześcijan w tej właśnie chwili przyjmowała chrzest. Dziś, po błogosławieństwie wody, odnawiamy przyrzeczenia chrzcielne i modlimy się za tych, którzy przyjmują ten sakrament. Z zapalonymi świecami wyrzekamy się grzechu, wszystkiego, co prowadzi do zła oraz szatana, głównego sprawcy grzechu, a następnie wyznajemy wiarę w Ojca, Syna i Ducha Świętego, Kościół, obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne.
Nasze chrześcijaństwo to nie deklaracja i odświętne pobożne praktyki, to codzienne życie w jedności z Bogiem. Wyrazem tej jedności jest Komunia św. Zmartwychwstały Chrystus żyje. Tu i teraz jest z nami i pragnie umacniać nas swoim ciałem. Umacniać nas byśmy trwali w prawdziwym chrześcijaństwie.
Dzisiejszej liturgii Wigilii Paschalnej przewodniczyli nasi duszpasterze: ks. wikariusz Tomasz Błaszczyk w koncelebrze ks. proboszcza Wojciecha Gonery.
