POSTĘKALICE

Według rejestru zabytków województwa łódzkiego na listę wpisane są obiekty:

• drewniany kościół filialny pw. św. Rocha, 1737, nr rej.:160-IX-6 z 7.07.1948 oraz 187 z 26.09.1967 (zabytek III klasy)
• park dworski, nr rej.: 692 z 27.09.1967

 

Kościół pod wezwaniem św. Rocha w Postękalicach

 

W Postękalicach – wsi znanej od 1395 r. – zachował się do dnia dzisiejszego drewniany kościół pw. św. Rocha, wcześniejszaświątynia to prawdopodobnie kaplica przyklasztorna zakonu żeńskiego.  
        W 1597 r. miejscowy dziedzic, Krzysztof Postękalski rozbudował świątynię i wydzielono osobną  parafię w Postękalicach.
W tym  czasie  kościół w Bogdanowie ówczesny właściciel wsi,
Jan Krzysztoporski, przekształcił  w zbór ariański .
W 1616 r. katolicy odzyskali świątynię w Bogdanowie, ale odrębna parafia
w Postękalicach istniała do okresu powstania styczniowego.
Drewniana świątynia  spaliła się w 1737 r., a obecną błyskawicznie wybudował ówczesny dziedzic miejscowości.

Świątynia w Postękalicach jest budowlą o konstrukcji zrębowej,
z prawie kwadratową nawą i węższym, prostokątnym wielobocznie zamkniętym prezbiterium, kościół jest orientowany (prezbiterium zwrócone jest na wschód).   Część prezbiterium jest wydzielona lekkim podwyższeniem podłogi.
Strop jest płaski w części nawowej i łukowy w części prezbiterium (storczykowe wiązania dachowe),  pokryty dwuspadowymi dachami krytymi tzw. gontem prostym.                                                      
     Wieżę dobudowano w 1922 r. –została adaptowana ze świątyni bogdanowskiej.  Umieszczono ją na dachu nawy nad frontowymi drzwiami. We wnętrzu kościoła zachowała się na ścianach bocznych prezbiterium polichromia. Daje ona złudzenie zawieszonej pofałdowanej kotary. 
     Belka tęczowa z datą budowy kościoła (1737) ozdobiona jest krucyfiksem, pochodzącym z tego samego okresu. Uwagę przykuwają drewniane późnobarokowe ołtarze oraz przedmioty liturgiczne, w tym zwłaszcza drewniana chrzcielnica w postaci stojącego anioła oraz świecznik wiszący
z brązu i ze szkła – pochodzące głównie z XVIII stulecia (brak).
       W ołtarzu głównym jest obraz przedstawiający “Zaśnięcie Matki Boskiej” (z XVIII w.), oraz dwie drewniane, polichromowane rzeźby:
Św. Jana Nepomucena i Św. Kazimierza.
Lewy ołtarz boczny z obrazem Ukrzyżowania (2 poł. XVIII w.),
w prawym ołtarzu znajduje się obraz przedstawiający Świętych: Sebastiana, Rocha i Grzegorza.                                           
Po obu stronach ołtarza głównego znajdują się dębowe ławki kolatorskie
z przełomu wieków.
Na wieży kościoła w Postękalicach wisi zabytkowy dzwon o wysokości 22 centymetrów odlany z brązu. Zdobi go napis “IOAN WAIGNER CRACOVIAE” i data “ANNO 1752”.
Od strony zewnętrznej prezbiterium znajduje się murowano- kamienny obelisk nagrobny w formie klasycystycznej, czteroczęściowej bryły wykonanej z trzech rodzajów tzw. marmuru kieleckiego.
W części środkowej znajduje się płaskorzeźba z herbem Sas.

          Jest tam pochowany   Ignacy Tymowski (1759 – 1820).

Ignacy Tymowski  był synem stolnika i podstarosty grodzkiego piotrkowskiego
Jana i Katarzyny z Turskich, uczeń w Collegium Nobilium 1774 – 1776,  stolnik piotrkowski 1785 – 1788, deputat do Trybunału Koronnego 1786,
stolnik sieradzki 1788 – 1793,
poseł z województwa sieradzkiego na Sejm Wielki 1788 – 1791,

kasztelan, senator Królestwa Polskiego od 1817.

Był właścicielem majątku Postękalice, na które składały się wieś i folwark Postękalice oraz wsie Miłaków i Stradzew, a także stanowiących, jak się wydaje, odrębne jednostki  wsi: Hucisko, Huta, Mąkolice i Niedyszyna.

Ożenił się z Kunegundą Wodzińską z Kter w 1790, mieli dziewięcioro dzieci, ośmioro urodziło się w Postękalicach.

Kościół wraz z cmentarzem otoczony jest murkiem zbudowanym z polnych kamieni (obecnie otynkowany). Na cmentarzu przykościelnym są groby
z okresu II wojny światowej, kiedy to okupant zabronił pochówku na cmentarzu
w Bogdanowie, który należał do Generalnej Guberni.

Kościół był restaurowany w 1948 r., oraz w latach siedemdziesiątych (wymiana przyciosów drewnianych i kamieni na betonowe bloki w części fundamentów).  W latach 1999-2002 wymiana stropów i pokrycia dachowego.
W 2005 roku objęty prewencyjnym programem ochrony drewnianych zabytków przez PZU – założone zostały czujniki przeciwpożarowe.

W niedalekiej odległości od świątyni – w parku  znajduje się ołtarz polowy.
Po wichurach  z 2008 roku z pięknego kasztanowo – grabowego parku zostały tylko nieliczne okazy.

W 2009 roku nałożono podłogę drewnianą na całej powierzchni kościoła.

W 2010 roku przeprowadzono prace konserwatorsko – rekonstrukcyjne odnawiając całą wieżę kościoła.

W tym samym roku przeprowadzono prace konserwatorskie pomnika pośmiertnego w całości sfinansowane przez potomków rodziny
Ignacego Tymowskiego.

W 2012 r. został odrestaurowany obraz w ołtarzu głównym przedstawiający Zaśnięcie Najświętszej Marii Panny. Prace konserwatorskie zostały przeprowadzone przez p. Agnieszkę Szygendowską i Tomasza

W niedalekiej odległości od świątyni – w parku  znajduje się ołtarz polowy.
Po wichurach  z 2008 roku z pięknego kasztanowo – grabowego parku zostały tylko nieliczne okazy.

 

Kościół pełni obecnie rolę świątyni filialnej w par. Trójcy Przenajświętszej w Bogdanowie (archidiecezja częstochowska).

Msza Święta odprawiana jest w niedzielę o godzinie 14.00.

Uroczystości odpustowe odbywają się  15 i 16 sierpnia.